"Bağ kurmak gittikçe zorlaşıyor. Sahi neden? Neden bağ kuramıyoruz artık? Ya da kurulan bağlar sağlam değil, pamuk ipliğine bağlı yaşıyoruz sanki. İnsan harcıyoruz. O olmadı, anlaşamadık; başkasına geç. O da olmadı, sıradaki. Çok fazla uyarana maruz kalıyoruz ve giderek yalnızlaşıyoruz toplumsal olarak. Kore ve Japonya'da intihar ormanları olduğunu duymuşsunuzdur. Ne kadar acı bir durum. Gençlerin yalnızlığı başka, yaşlı insanların yalnızlığı bambaşka. Ölüyoruz farkında olmadan, yaşayan ölüler oluyoruz. Kendi kabuğunda yaşayan kaplumbağalar gibiyiz ya da kirpi misali yaklaşanlara iğnelerimizi artık çok erken göstermeye başladık. Bir söz vardı, çok da severdim ama artık üzerine daha çok düşünmek gerektiğini düşünüyorum.
İnsanlarla münasebetin, ateşle münasebetin gibi olsun. Çok uzaklaşma, donarsın; çok yaklaşma, yanarsın!
-Sadi Şirazi"
Benim şahsi fikrime göre, her şey tamamen insanların menfaati üzerine kurulmaya başlandı, bu da insanları bağ kuramaz hale getirdi çünkü insanlar korkuyor artık.
Mehmet Akif Ersoy'un dediği gibi;
"Güvenme, insanların samimiyetine menfaati olmasaydı gelmezdi vecde.
Vaat etmeseydi Allah, ona bile etmezlerdi secde."